woensdag 28 december 2011

°°° Pakjestijd °°°

Voor de eerste maal lag er handgemaakt naais onder onze kerstboom. En ik vond het spannend! Een groot en dik pak voor Sem en twee kleine pakjes voor Finn. Waarom vond ik het spannend? Meestal zien ze waarmee ik bezig ben en weten ze al waarover het gaat. Maar hoe gaat dat bij cadeautjes geven?  Top secret, telkens ze de kamer binnenkwamen... alles snel wegstoppen!

Maar wat maakte het helemaal spannend. Wel, de zonen beginnen voorkeuren te krijgen. "Neen, ik wil die pull niet" en "ik wil dat t-shirt niet aan". Vooral de jongste heeft hier nogal last van. De oudste kan ik nog redelijk aansingelen met mijn keuzes. 
Dus ja,een risico, een cadeautje onder de kerstboom én dan nog wel kledij. 


Voor Sem maakte ik een winterjas - en 't wordt begot volgende week 10°C!!! Voor Finn maakte ik twee t-shirts met lange mouwen in (het-oh-zo-gevreesde-maar-nu-niet-meer) tricot. Ik vreesde dus voor diezelfde reacties zoals hierboven. Doemdenken is me niet vreemd, dus zag ik alle (met liefde) gespendeerde uren opgaan in kasthangertjes. 

Gelukkig, niets was minder waar. Met denkbeeldig tromgeroffel zag ik de pakjes op kerstdag opengaan en er verschenen zowaar blije gezichtjes. Oef! En de goedkeurende blikken, de ooohs en de aaahs van de familie streelden ook wel een beetje mijn ego. Huij!

En wat die tricot betreft, volgens mij heb ik het onder de knie. Hoe verbazend makkelijk is dit, met dank aan Sharon en haar XY-files waar ik af en toe eens ging piepen voor wat back-up ;-).


De winterjas

Stof winterjas: een dikke tweed die ik kocht op een stockverkoop in Brugge. Voering jas: blauwe sheepskin (of hoe noemt dat) die ik vond in de kringwinkel. Patroon: winter Ottobre van 2011.



Tricot t-shirt nummer 1

Patroon uit de Ottobre (weet niet meer welk en ben nu te lui om naar boven te lopen, ik denk van 2010), met raglanmouwen. De boordstof die ik hier gebruikte was van iets mindere kwaliteit als van het onderstaande t-shirtje. Het verschil is te merken in uitzicht (is net uitgerokken) en was vooral te merken in het naaien: de betere kwaliteit naaide veel makkelijker.
Stof met olifanten vond ik hier.


Tricot t-shirt nummer 2

Idem als hierboven, maar dan met goede boordstof. Op de foto kan je dit natuurlijk niet zo goed zien, maar echt het is een wereld van verschil. Stof: vond ik opnieuw hier.




zondag 25 december 2011

°°° Appeltjescadeautjes °°°

Het kleine appelbolletje Anna had nog altijd een geboortecadeautje van ons tegoed. Afgelopen vier december mochten we lekkere appeltjessoep en -taart gaan smullen op haar geboortefeest. De cadeautjes mocht ik overhandigen aan de mama en de papa, want 't kleine appeltje lag een tukje te doen in de draagdoek tegen papa's borst. 


Het eerste cadeautje is een meeneemverzorgingsmatje, ik zag het hier en zij haalde het van daar.



Je kan het niet goed zien op de foto (mijn god, wat een wazige foto), maar de strook met appeltjesstof heeft eigenlijk drie gestikte zakjes (voor pampers, verzorgingsdoekjes e.d.) , de rode stof is badstof en het flapje helemaal rechts werd wat zachter gemaakt binnenin met fleece. Die ik bevestigde met vliesofix en wat ik nu ook weet... fleece strijk je best niet... want dat hangt bijgevolg aan je strijkijzer! Geit!!! Gelukkig zit het aan de binnenkant en kan je de strijkwonden niet zien :-).


Helemaal opgeplooid ziet het er zo uit.


Maar allé zeg, weer zo'n wazige foto. Tja, als je bijna een maand later de foto's bovenhaalt is het natuurlijk te laat om nieuwe te trekken hé. 
Ik maakte nog een klein flokje, zo noemen wij dat hier toch, uit dezelfde stof. Een knuffeldoekje, troostdoekje,... maar voor Finn blijven het toch zijn flokjes, misschien voor Anna nu ook.

Let vooral niet op onze prachtig tafelblad, gezegend met vele verfsporen van onze kleine creatieve zieltjes in huis.

Grote broer Fons én mijn metekindje :-))), wou ik toch ook een klein cadeautje geven. Een nieuwe flok met auto's. 




En nu die tafel eens een nieuw kleurtje geven...




vrijdag 23 december 2011

eindelijk eens een hoodie...

Reeds beroemd en berucht in blogland: de hoodie van Heidi & Finn. Een goeie maand geleden toverde ik een testhoodie voor Studio Stik vanonder'tmachien. En wat bleek... een schot in de roos. Zo'n simpel patroon en zo leuk om aan te zien. 




Enkel de boordband viel wat te groot uit bij de hoodie en hij hangt er omgekeerd aan. Zie maar op de foto, de kleuren matchen niet. Maar soit, Finn heeft er alvast niets van gemerkt.


Stof: streepjestof is een nicky velours die ik een aantal jaar geleden in de kringloop kocht en eindelijk eens vanonder 't stof werd gehaald.
Voor de binnenkant gebruikte ik rode badstof, maar in 't vervolg zou ik dit niet meer aanraden. Te weinig rek... Maar soit, 't was dan ook een testmodelletje hé.

donderdag 15 december 2011

how, how, how...


Ik zag deze ring reeds eerder bij een shop op de Vitrine. Maar dan van een andere ontwerper. Meteen was ik verkocht. Mijn kerstlijstje is helaas al verstuurd, maar misschien doe ik mezelf nog een kerstcadeautje voor het einde van het jaar :-).

Deze video en ring is van Karen Kenniz, de video alleen al is een streling voor het oog...

dinsdag 13 december 2011

*** Een stem voor Tonny ***

Ik zou graag de hulp inroepen van alle bloggende mama's/naaisters. Onlangs werd mijn baas, die voorzitter is van de vzw waar ik werk en zich tevens dagelijks als vrijwilliger inzet voor Pit-stop vzw en onze gasten, genomineerd voor de Pluim

De winnaar krijgt eerst en vooral de eer en een dikke pluim voor zijn jarenlange inzet, maar ten tweede ook een geldprijs. Wij zouden het super vinden als Tonny deze pluim zou winnen, niet alleen een beloning voor zijn jarenlange inzet en steun voor Pit-stop, maar ook een bevestiging dat Pit-stop nodig is. 

Voor diegenen die nog niet weten wat ik doe, een kort woordje uitleg: Pit-stop vzw is een opvanghuis voor dakloze, meerderjarige mannen. Zij kunnen gedurende 1 jaar in Pit-stop komen wonen en krijgen hierbij begeleiding op vlak van administratie, budgetbeheer, zoeken naar werk/woonst en psycho-sociale hulp. We hebben plaats voor 10 man die elk beschikken over hun eigen kamer met gedeelde gemeenschappelijke ruimtes (keuken, eetruimte en woonkamer). Onze werking draait zonder overheidshulp, dus geen subsidies. Wij moeten het doen met giften en fondsenwerving. Elke steun die we krijgen is dus welkom.

Vanaf 10 december al kan er gestemd worden op Tonny - mijn baas - als supervrijwilliger op mijn werk, steun en toeverlaat van onze mannen, hij springt in de bres voor alles en iedereen. Als Tonny wint, dan hangt er een mooie prijs aan vast. Broodnodige centjes die onze vzw (die het zonder subsidies moet stellen, ik kan het niet vaak genoeg herhalen) goed kan gebruiken.

Dus iedereen, klik op de link en breng je stem uit op Tonny Cornoedus. Een heel kleine moeite, maar voor ons betekent het heel veel.
Dit is de link: http://www.rmm.be/site/depluim/kandidaat.php?show=6. 


Bedankt alvast!






Oh ja, als je nog mensen weten die willen helpen een stem uit te brengen. Zeg het voort, zeg het voort en stuur dit bericht aub door. 


Enneuh, stel dat je twee emailadressen hebt, dan kun je twee maal je stem uitbrengen. :-)

Hum, hum, valt het op dat ik aan het ronselen ben ;-)

woensdag 23 november 2011

°°° bedtijd met eendjes °°°

Kindjes groeien, kleertjes worden kleiner, het moment voor mama om de naaimachine boven te halen. Het werd tijd voor een nieuwe pyama voor Finn. Ik kocht al een tijdje geleden een leuk eendenstofje in heel zachte flanel.  Ik kon aan de slag! Helaas kocht ik net dat reepje stof te weinig, ik had enkel stof voor de broek en zo'n 20 cm te kort voor het truitje. Een andere oplossing moest uit de mouw worden geschud. 
Ik kocht een t-shirt met lange mouwen en maakte een applicatie van Finn's naam uit dat eendenstofje voor op het truitje. Opzet geslaagd, de zoon was heel blij.



De pyama valt wel nog een beetje groot uit, maar dan kan hij er volgend jaar nog een winter van genieten. Nog eventjes de broekspijpen omdraaien dus.


En aangezien ik toch in pyamamodus stond, maakte ik nog een pyamabroek voor broer Sem erbij. 


Pyamatrui volgt nog, eerst eens zien of ik nog genoeg stof heb ;-)



maandag 21 november 2011

Uit de cadeautjeskast

Handig toch zo'n naaihobby. Zeker als je vergeet dat er een verjaardagsaperitief op de agenda staat, alle winkels gesloten zijn en dus geen cadeau achter de hand hebt. Of toch? 
Gelukkig had ik daar nog een Reversible Bag liggen en hoefde ik toch niet met lege handen toe te komen. 

Het cadeau ging naar een andere naaimadam die elk jarig feestbeest of boorling voorziet van zelfgemaakte (heel mooie) naaicadeautjes. Dus was het haar beurt om eens een zelfgemaakt naaisel te krijgen. 't Was niet gepland, maar ze was er toch blij mee... denk ik.

En Picasa is inderdaad heel handig voor zo'n collage.

dinsdag 1 november 2011

7 000 000 000ste + 1 + 1 + 1 bewoner van onze aardkluit

We kweken als konijnen, naar 't schijnt. Als we de krantenkoppen mogen geloven zitten we al aan de 7 miljardste baby. Gisteren werd ze geboren, de 7 000 000 000ste baby. Ocharme 't kind, nog maar net uit moeders schoot geworpen en nu al wereldberoemd. 


En in onze vriendenkring doen ze lekker mee. Vriendin T. is terug zwanger, van haar derde en vriendin W. idem.  Nog een vriendin E. is ook terug zwanger, idem dito als hierboven van een derde. Ik ben uiteraard heel blij en sprong een gat in de lucht toen ik het nieuws te horen kreeg. Maar het kriebelt, het kriebelt ferm. En als je dan zo'n nieuws hoort, dan gaat het nog meer kriebelen. Goh, een derde zou best wel leuk zijn, dat zie ik eigenlijk helemaal zitten. 
Manlief ziet dit helemaal niet zitten en heeft daarvoor zijn redenen: we zijn net uit de luiers, we zijn al met teveel op onze aardbol, de kindjes zijn al wat zelfstandiger nu,... Kan ik allemaal best in komen, maar toch zit ik met dat gevoel dat een derde het compleet zou maken (klinkt cliché, ik weet het). Waarschijnlijk waait dit wel weer over, met tussentijdse opflakkeringen wanneer er opnieuw een vriendin aankondigt dat ze zwanger is. 
Of niet???


Nu, genoeg gemijmerd. Om mijn vriendinnen een dikke proficiat te wensen, maakte ik deze kaartjes voor hen. 





Volledig handgestikt, niet altijd even recht, maar wel vré geestig om te doen :-). Nu nog een postzegel en ze kunnen op de bus.

vrijdag 28 oktober 2011

°°° Naai eens een broek °°° kick-off °°°

Aan alle mama's met zoontjes. Hebben jullie dit ook? Je koopt een broek en een week later (als het goed zit, kunnen ze het rekken tot 2 weken) is ie kapot. Niet kapot kapot, maar de knieën. Gewoon erdoor hé en niet gewoon effentjes de stof wat afgesleten. Een gat! Een groot gat! 


Wat volgt is dan oplapwerk. Ondertussen ben ik er zeer bedreven in. Niet dat het zo moeilijk is, strijkijzer erover en done! Een favoriet onder de knielappen heb ik ook al, die effen (in alle kleurtjes hebben ze ze) van Chicken Rhythm. De geborduurde lappen zijn heel leuk, maar dat zou echt zonde zijn om dat mooie borduursel weggeschraapt te zien. Nu, ik ben er content van, ze zijn stevig, ze houden lang en als ze los komen, gewoon 't strijkijzer er weer over en ze zitten weer goed.


Eigenlijk ben ik het een beetje beu om alsmaar nieuwe broeken te kopen en zelfs geen broek meer in huis te hebben zonder lap erop. Een familiebezoek start met de zoektocht naar een propere broek ZONDER lappen.


Vandaar heb ik mezelf de onmogelijke opdracht opgelegd om zelf de broeken te maken van de zonen. Niet allemaal hé, maar toch een aantal reserves die ermee door kunnen als "moh, dat is een mooi broekje".  Of ben ik te optimistisch? 


Vorige week ben ik eraan begonnen. Het eerste exemplaar was niet echt geslaagd. Veel te groot, veel te wijd en nogal oubollig van model. Ik nam er ook geen foto van, want 't was echt niet mooi. En aan 't gezicht van manlief te zien, had ie hem liever gebruikt als voddenlap ipv van als broek aan de poep van zijn zoon.
Ik gebruikte het patroon nochtans eerder deze zomer om een shortje te maken voor Sem, toen wel geslaagd. Blijkbaar niet geschikt om een lange broek van te maken.


Op naar een ander dus. De alombekende "kid pants with a flat front" van Made, wou ik wel eens uitproberen. Ik koos een schoon blauw ribfluwelen stofje en ging aan het werk. 
Een heel makkelijk model en zeer snel klaar. Ik ben verkocht, dit model ga ik nog vele keren maken, helaas is het broekje te klein, dus zal ik het patroon wat moeten vergroten (en snel ik de naai-juf te hulp in de les... grijns)


't Was eindelijk eens aan Finn om model te spelen. Al had hij er niet veel zin in, dus het pruilmondje moet je erbij nemen. En de bolle buik :-) (oooh, wat ga ik dat buikje missen als hij groter wordt).












 Ik kan gelijk nooit kiezen in foto's, de vorige keer ook al. 'k Heb het al vaak gezien op andere blogs, maar weet er iemand hoe je dit doet: zo'n soort fotocollage waar er meerdere foto's samengeplakt staan (vaak allemaal een verschillende grootte). Misschien is dit een oplossing voor mijn keuzeprobleem.
Bestaat er ergens een programma voor? Waarschijnlijk wel, maar ik vind het niet. 




Oh ja, nu we toch over de "kid pants with a flat front" bezig zijn, van deze ben ik helemaal weg. In mijn favoriete stofje, waarvan ik zelf helaas nog maar enkele restjes liggen heb. 




woensdag 26 oktober 2011

Nog eventjes wachten...

Bijna gaat de Boekenbeurs van start. We wachten en wachten en wachten.... vol spanning. Want geef toe, al die boeken samen, dat is de hemel op aard. 
Voor ons is het dit jaar een bijzondere editie. Al in de lente drong de boekenbeurs binnen in ons huis. Manlief had dit jaar namelijk de eer de affiche van de Boekenbeurs te mogen tekenen. Een gat in de lucht heeft ie gesprongen, en ik ook :-)!!
Voor de echte curieuzeneuzen over het ontstaan van de affiche. Op de blog van Pieter vinden jullie meer.


De tekening zou geen affiche geworden zijn zonder de prachtige vormgeving van Balder Martens van De Barbaren.




Ik vind hem prachtig (ben natuurlijk wat bevooroordeeld). Jaarlijks wordt onze trip naar de Boekenbeurs ingeleid door een lange wandeling langs verschillende billboards met reclame voor de Boekenbeurs. Dit jaar zal deze wandeling net dat tikkeltje meer hebben :-).


En als kers op de taart mag Pieter op 6 november zijn eerste kinderboek (geschreven door Edward Van de Vendel) signeren op de Boekenbeurs.


  




Een trotse vrouw :-).

zondag 23 oktober 2011

°°° birthdaygirl, bambigirl °°°

En de jarige was... nichtje Marthe. Vandaag vond de party plaats, dus vandaag mocht het cadeautje gegeven worden. Niet dat het al weken klaarlag hoor. De cadeautip ontving ik reeds begin september via mijn mailbox: een nieuwe ballettas voor Marthe. De datum van het feestje sloeg ik op in mijn hoofd als zijnde op 23 november. 
Manlief herinnerde me deze week echter dat het feestje doorging op 23 oktober. Was dit even een misrekening. Ik had mezelf voorgenomen eind oktober te beginnen, zo had ik nog ruimschoots de tijd om de tas tijdig af te werken. NOT!!!! Ik had nog welgeteld 4 avonden, waarvan er al twee volzet waren en ik niet achter de naaitafel kon kruipen. Dankzij een strak plan: vrijdagavond - de voorbereiding, zaterdag - alles bijeennaaien, had ik deze ochtend de tas af. 


De birthdaygirl was zeer blij met haar nieuwe bambitas. Plaats genoeg om alle balletspulletjes op te bergen :-).








En keerbaar, maar dan wel zonder knoopsluiting te gebruiken.


De tas is een modelletje die we eerder in Studio Stik maakten: de 'reversible bucket bag' van Sew Mama Sew. En wie het zich helemaal makkelijk wil maken (zoals ik deed), volgt gewoon de Nederlandstalige handleiding die Inge speciaal voor Studio Stik vertaalde.  

vrijdag 14 oktober 2011

Af!

Mijn eerste echte jasje is af. Ja, ja, een jas met mouwen, voorpand, achterpand, beleg, kap, voering, enzoverder. Alles erop en eraan, zelfs met een rits. Aha! Wie had dat gedacht. Ik alvast niet, want het leek me een helse onderneming. Ben ik trots, jep!


Voor ik kon starten een paar obstakels, niet veel hoor, maar toch een kleine opsomming.


Obstakel nr. 1: zoek een mooi patroon voor een jongensjasje.


Meisjespatronen à volonté, dat wel. Na het afzoeken van blogs, etsy, de nieuwste knippies, enkele Ottobres kwam ik uit op een oud Knippie exemplaar verscholen onder een rist naaiboekjes in mijn naaikamer (moet daar nog altijd een oplossing voor vinden om die praktisch op te bergen). De Knippie nr. 4 - aug/sept 2010. Een patroontje voor een sweatvest (nr. 10), een jasje met rits zonder voering. Ik wou er echter eentje maken mét voering. Enerzijds omdat het stofje - een soort tweedstof- anders teveel zou prikken, maar vooral omdat het gewoon mooi is. 


Obstakel nr. 2 was dus de voering. Ik zou het moeten doen met de natte vinger, want Knippie zou me niet helpen. Gezond verstand heeft me uiteindelijk gebracht tot een afgewerkte jas. 


Eenmaal aan de slag kwam ik obstakel nr. 3 tegen als daar is: een zak omgekeerd op de jas naaien, dus foute kant op de goede kant. "Mens, hoe doe je het toch!" (en een keer goed roepen erbij).
Obstakel nr. 4: voering al aan de mouwboord buitenstof naaien, terwijl dit echt nog  niet nodig was. "Mijn god!!"
Obstakel nr. 5: nogmaals verkeerde kanten op elkaar. "Zucht!"
Obstakel nr. 6: blijkt geknipte voering niet overeen te komen met buitenstof, dus aanpassen die handel. "Dju toch"


Heb ik iets bijgeleerd? Toch wel:
1. steunpunten zetten leiden echt wel tot niets. Let op, ben echt wel flink geweest en deed nog eens een poging (onder invloed van de naailes). Conclusie: ik heb er geen een gebruikt. Ben ik de enige die steunpunten nutteloos vindt?
2. geduld is een schone deugd,
3. denk twee keer na vooraleer je definitief vaststikt. Voorkomt heel wat gevloek en gesakker.


Eenmaal alle obstakels overwonnen, was de jas af en stuurde ik een apetrotse zoon met een homemade maaksel naar school. Je moest hem zien glunderen. :-)


Welke stof? 
°buitenkant° tweedstofje die ik ooit kocht, weet niet meer waar.
°voering° licht katoentje met sterrenprint, hier te vinden.
De tweedstof is warm, maar het is een herfstjas, dus niet overdreven warm. 
°de kap° werd afgewerkt met keperband


De foto's (ik kon niet kiezen, dus ziehier de volledige fotoreeks)


































Oh ja, die kip op de eerste foto. Die hebben we zo'n goeie maand geleden geadopteerd. 't Is te zeggen, hij zat plots in onze tuin. Onze buurvrouw vond hem op straat, dacht dat ie van ons kwam, dus kieperde ze hem over de muur :-). 
Waarom staat hij daar zo op de foto. Wel, onze andere twee kippen blijven braafjes achter den draad. Maar de nieuwe heeft nogal een eigen willetje, kan heel goed vliegen en loopt dus bijgevolg vrij rond. Ze is vrij aanhankelijk, wanneer we in de tuin zijn wijkt ze met geen meter van ons. Schattig, maar het bruine goedje her en der verspreid is minder schattig. Ze voelt zich ook heel goed binnenshuis, we mogen geen achterdeur open laten staan of ze eet mee aan tafel.
Knippen van de vleugels: check! Herhaaldelijke keren terug in hok plaatsen: check! 


Dus graag: de tip voor de loslopende kip.